Гаспадарчы комплекс Канады
Курсовой проект - Экономика
Другие курсовые по предмету Экономика
працаздольных грамадзян, якія выконваюць працу за ўзнагароджанне на працягу поўнага або няпоўнага працоўнага дня (тыдня) маюць аплачваную працу, але часова адсутнічаюць у сувязі з хваробай, адпачынкам, прафесійным навучаннем, часовым спыненнем вытворчасці, страйкам і некаторымі іншымі прычынамі, самастойна забяспечваюць сябе працай (індывідуальная працоўная дзейнасць, уключаючы прадпрымальніцтва, працу на сямейнай фірме і да т. п.) Колькасць беспрацоўных складала ў пачатку 2003 г. у 1,4 млн. чалавек. Беспрацоўнымі прызнаюцца працаздольныя грамадзяне, якія не занятыя і не маюць заробкаў, актыўна якія шукаюць працу. У адрозненне ад украінскага заканадаўства, канадскае не патрабуе, каб для атрымання статусу беспрацоўнага грамадзяніну, які шукае працу, абавязкова рэгістраваўся ў дзяржаўнай службе занятасці. Колькасць занятых і беспрацоўных у Канадзе выяўляецца ў выніку штомесяц праводзяцца спецыяльных выбарачных апытанняў насельніцтва. Час, для атрымання рознага роду дапамогі з боку супрацоўнікаў службы занятасці неабходная рэгістрацыя ў цэнтрах занятасці, ва ўсіх больш-менш буйных населеных пунктах.
У Канадзе досыць шырока распаўсюджаная занятасць на няпоўны працоўны дзень або тыдзень. У такім рэжыме - гэта значыць менш за 20 гадзін у тыдзень - 1996-1997 г. працавалі каля 20% занятых. У галінах матэрыяльнай вытворчасці не цалкам занятых мала, а сярэдняя працягласць працоўнага тыдня складае 39-40 гадзін. У невытворчай сферы, у адрозненне ад вытворчай, занятасці на працягу няпоўнага працоўнага дня або тыдні - зяўляецца распаўсюджанай зявай. Сярэдняя працягласць працоўнага тыдня занятых у гандлі, банкаўска-фінансавым сектары, у сферы паслуг і аховы здароўя складае 25-26 гадзін.
Размеркаванне занятых па галінах гаспадаркі тыпова для развітой рынкавай эканомікі. У сферы матэрыяльнай вытворчасці працуе менш за 24% агульнай колькасці занятых, у галінах сферы паслуг, адпаведна - больш за 76% усіх занятых.
Колькасць занятых у сферы матэрыяльнай вытворчасці скарачалася ў 2001-2002 г., потым стала расці, і да 2003 г. яна вярнулася да ўзроўню, дасягнутаму ў пачатку дзесяцігоддзі. Занятасць у сферы паслуг у цэлым расце пастаянна.
Занятасць ў дзяржаўным сектары эканомікі дасягнула свайго піку ў 2002 г. - тады на прадпрыемствах і ў арганізацыях федэральнага, правінцыйнага і муніцыпальнага ўзроўню працавала каля 2,7 млн. чалавек. У наступныя чатыры гады ў сувязі з праводзімай федэральнымі і правінцыйнымі ўладамі палітыкай скарачэнне дзяржаўнага сектара, колькасць занятых у ім работнікаў зменшылася амаль на 150 тысяч чалавек. За той жа перыяд колькасць якія працуюць у прыватным сектары вырасла амаль на 1 млн. чалавек.
Характэрна, што найбольш хуткарослай катэгорыяй работнікаў у апошнія гады зяўляецца самазанятасці - людзі, самастойна забяспечваюць сябе працай. На працягу 1992-2002 г. колькасць наёмных работнікаў у прыватным сектары павялічылася на 7%, а колькасць самастойных рабочых - на 17%. У сярэднім яны цяпер складаюць прыкладна 1/5 ўсіх якія працуюць у недзяржаўным сектары. Аднак у шэрагу прафесій, асабліва сярод высокакваліфікаваных спецыялістаў, яны складаюць пераважная большасць. Індывідуальная працоўная дзейнасць асабліва шырока распаўсюджаная сярод работнікаў медыцынскіх прафесій (ёю занята каля 80% зубных лекараў і тэхнікаў, прыкладна 60% тэрапеўтаў і хірургаў), юрыстаў, архітэктараў, работнікаў мастацтва. Звяртае на сябе ўвагу той факт, што імігранты больш схільныя да індывідуальнай працоўнай дзейнасці, сярод іх доля забяспечваюць сябе працай самастойна прыкладна ў паўтара раза вышэй, чым сярод прыроджаных канадцаў.
Разам, важна ўлічваць, што для арганізацыі прыватнай практыкі ў большасці выпадкаў патрабуецца пацверджанне адпаведных дыпломаў, астатніх экзаменаў, атрымання рознага роду ліцэнзій і дазволаў.
Беспрацоўе - адна з найбольш вострых праблем сучаснай Канады. У 1990-2001 г. яе сярэднегадавы ўзровень значна перавышаў 10% эканамічна актыўнага насельніцтва. У 2002 г. ён склаў 9,6% у параўнанні з 5,4% у ЗША. Прычым, калі ў Злучаных Штатах занятасць пасля папярэдняга дзесяцігоддзі эканамічнага спаду хутка аднавілася і працягвала расці, то ў Канадзе яна толькі ў канца 2002 г. аднавіў да узроўню 1989 г. Адначасова ў некаторых заходнееўрапейскіх краінах - членах групы сямі становішча на рынку працы не лепш, а ўзровень беспрацоўя вышэй, чым у Канадзе.
Такая сітуацыя, што называюць крызісам занятасці, склалася ў Канадзе ў выніку некалькіх прычын. Па-першае, гэта звязана з уплывам на канадскую эканоміку лібералізацыі міжнароднага гандлю. Умовы канкурэнтнай барацьбы для канадскіх вытворцаў прыкметна ўскладніліся як на знешніх, так і на ўнутраных рынках пасля ўступлення ў сілу ў 1989 г. пагаднення аб свабодным гандлі з ЗША і пашырэння з 2001 г. зоны свабоднага гандлю на ўвесь паўночнаамерыканскі кантынент. Зніжэнне затрат на рабочую сілу шляхам скарачэння персаналу было, а ў шэрагу галін і застаецца для канадскіх карпарацый адным з галоўных сродкаў павышэння эфектыўнасці і ўмацаванне канкурэнтных пазіцый. Па-другое занятасць павольна расце з-за правядзення федэральным урадам і ўладамі правінцый палітыкі бюджэтнай эканоміі, скарачэнне ўдзелу дзяржсектара ў вытворчасці тавараў і паслуг. Калі хваля масавых скарачэнняў персаналу ў прыватным сектары ў 1995-2003 г. прыкметна спала, то ў дзяржаўным сектары менавіта на гэтыя гады прыйшоўся пік звальненняў.
3. Галіновая структура і ўзровень развіцця гаспадарчага комплексу Канады
прадукцыйный га?/p>