Усходнiя славяне на Беларусi СЮ РЖХ-ХРЖРЖРЖ ст.
Информация - История
Другие материалы по предмету История
Народ падобны на дрэва.
А каранi яго першапачаткi.
Адзiн сягае на метры СЮглыб
зямной тоСЮшчы , другi бярэ
сокi каля паверхнi.
Самыя першапачаткi беларускага этнасу хаваюцца СЮ змроку пасляледавiковых тысячагоддзяСЮ. У нашым радаводзе можна знайii i старажытнейшых аСЮтахтонаСЮ невядомай ужо мовы, i фiннаСЮграСЮ, i германцаСЮ, а таксама, мабыць, скiфаСЮ i кельтаСЮ. Але найбольш моцныя, найбольш жыццежаСЮныя два каранi беларускага дрэва балцкi i славянскi. Менавiта iх шчаслiвае спалучэнне вызначыла характэрнейшыя асаблiваii нашага народу у мове, культуры, характары, што розняць беларусаСЮ ад суседзяСЮ, робяць яго самабытным не паСЮторным этнасам у еСЮрапейскай сямi.
Старажытныя балты прамыя продкi сучасных лiтоСЮцаСЮ i латышоСЮ першапачаткова, мяркуючы па назвах азёр i рэк, засялялi практычна СЮсю тэрыторыю Беларусi. Тут яны жылi з пачатку бронзавага веку, гэта значыць з мяжы 3-га i 2-га тысячагоддзяСЮ да н.э.
З сярэдзiны РЖ-га тысячагоддзя н.э., калi балты СЮступiлi СЮ цесны кантакт са славянскай стыхiяй, хаця гэта магло адбыцца i значна раней, мы СЮжо ведаем назвы iх плямёнаСЮ на Беларусi, зафiксаваныя СЮ летапiсах. Былi гэта яцвягi i лiтва.
Плямёны яцвягаСЮ засялялi СЮ асноСЮным мiжрэчча Нёмана i Нарава. РЖх паселiшчы пакуль што даследаваны слаба. Гэта вёскi i СЮмацаваныя гарадзiшчы. Больш вядомыя вучоным кургановыя могiльнiкi з каменнымi выбрукоСЮкамi. Найбольш раннiя пахаваннi СЮ iх датуюцца РЖРЖРЖ стагоддзем н.э. i СЮтрымоСЮваюць як трупапалажэннi, так i трупаспаленнi нябожчыкаСЮ. Пазней пачаСЮ дамiнаваць абрад трупаспалення-урэмацыi, а з ХРЖ ст. -зноСЮ трупапалажэння. У мужчынскiх пахаваннях шмат узбраення i рыштынку баявых коней, што было натуральным для таго неспакойнага часу. У жаночых упрыгожаннi i дробныя прылады працы.
Яцвягi былi ваяСЮнiчым i мужным народам, якi тры стагоддзi /з Х па ХРЖРЖРЖ/ вытрымлiваСЮ амаль безупынны нацiск дружых кiеСЮскiх i заходнеСЮкраiнскiх князёСЮ, палякаСЮ, а таксама нямецкiх рыцараСЮ. Аднак урэшце iх землi былi спустошаныя, а насельнiцтва СЮ значнай ступенi вынiшчана, раiярушана па суседнiх землях. Што засталося славянiзавалася i стала састаСЮной часткай беларусаСЮ Гродзеншчыны i Беласточчыны. РЖ зараз толькi СЮ назвах вёсак тАЬЯтвезьтАЭ засталася па iх жывая памяць.
Найбольш шматлiкай i жыццёстойкай групай балцкiх плямёнаСЮ на Беларусi была Лiтва. Ёй належылi землi СЮ Верхнiм Панямоннi i Павiленне. Тут вядомы СЮмацаваныя i неСЮмацаваныя паселiшчы, але,як i СЮвыпадку з яцвягамi, археолагамi вывучалiся пераважна толькi кургановыя могiльнiкi. Старажытнейшыя пахаваннi вядомыя з 4-га стагоддзя. Яны СЮтрымоСЮваюць трупапалажэннi i камянi СЮ насыпах. З сярэдзiны тысячагоддзя распаСЮсюдзiСЮся абрад трупаспальвання. Нябожчыкам тАЬна той светтАЭ клалiшмат рэчаСЮ разнастайныя прылады працы, упрыгожаннi. У мужчынскiх пахаваннях, асаблiва ранейшага часу, калi рэчы не згаралi пры крэмацыi, надзвычай багата зброi. У канцы тысячагоддзя пашыраюцца рытуальныя пахаваннi баявых коней.
ЛiтоСЮскiя плямёны таксама цярпелi ад частыхузброеных нашэiяСЮ з Украiны, Польшчы, немцаСЮ з балтыйскага СЮзбярэжжа. Але лёс iх быСЮ iншым, чым яцвягаСЮ. УступiСЮшы СЮ саюз са славянамi Беларусi, яны не толькi выстаялi, але i праводзiлi актыСЮнае узброенае супрацьдзеянне, паспяхова СЮдзельнiчалi СЮ фармаваннi магутнай сярэднявечнай беларуска-лiтоСЮскай дзяржавы Вялiкага княства ЛiтоСЮскага, Рускага i Жамойцкага.
ПраСЮда, Лiтва на значнай частцы сваёй тэрыторыi на паСЮночным захадзе сённяшняй Рэспублiкi Беларусь i на Вiленшчыне таксама страцiла свой воблiк, славянiзавалася i стала беларускамоСЮнай.
Мяркуючы па назвах некаторыч населеных пунктаСЮ, на Беларусi жылi i iншыя балтыйскiя плямёны. Сярод iх лотва i латыгаль, з якiмi генетычна звязываюцца сённяшнiя латышы, а таксама, дайнова,iшкальдзь.
Старажытнейшыя пiсьмовыя сведчаннi антычных аСЮтараСЮ пра славян адносяцца да першых стагоддзяСЮ нашай эры. Аднак знойдзеныя археолагамi матэрыяльныя сляды iх жыццядзеннаii рэшткi паселiшчаСЮ i могiльнiкi датуюцца толькi сярэдзiнай першага тысячагоддзя нашай эры. Якiя ж больш раннiя старажытнаii належылi славянам? пакуль не высветленна. РЖ СЮвогуле пытанне паходжання першых славян як, дзе i калi фармiраваСЮся гэты працэс адно са складанейшых у навуцы. Аднак большаiь даследчыкаСЮ згодныя, што Беларусь не была прарадзiмай славян, хiба што самы паСЮднёва-заходнi куток Брэстчыны. Таму я вырашыСЮ, што сёння мы не будзем гаворыць пра походжанне славян, пра iх этнагенез. Гэта тэма для асобнай гутаркi.
Першыя несумненна славянскiя паселяшчы зявiлiся паСЮднёвей Прыпяцi паСЮтары тысячы гадоСЮ назад каля сярэдзiны РЖ-га тысячагоддзя. Некаторыя з iх выяСЮлены археолагамi нават на яе паСЮночным беразе. Значыць, славяне СЮжо пачалi пераадольваць гэты натуральны водны рубеж памiж iмi i старажытнымi балотамi.
Старажытнаii, пакiнутыя першымi славянамi на Прыпяцi вучоныя абядноСЮваюць у так званую пражскую культуру.
Носьбiты пражскай культуры, займаючыся СЮ асноСЮным земляробствам i жывёлагадоСЮляй, жылi пры рачным уз?/p>