Урадавая палiтыка царызму на тэрытрыi Беларусi СЮ 1860тАУ1890 гг.
Информация - История
Другие материалы по предмету История
В°водзiлася з мэтай захавання рабочай сiлы i мацавання тАЬрускага элементатАЭ у беларускiх губернях за кошт правасланага сялянства.
Урадавая палiтыка дачыненнi дваранства Беларусi змянялася залежнаii ад нацыянальна-канфесiйнай прыналежнаii яго прадстанiко, пашырэння польскага нацыянальнага руху i рэвалюцыйнага руху Расii, змен у адносiнах да дваранства, да урадавых мерапрыемства, асаблiва рэалiзацыi рэформы 1861 г. i аграрнага заканадаства.
Першыя гады пасля падалення пастання 1863 г. вызначалiся недаверам дваранства урада да каталiцкага дваранства, рэпрэсiнымi мерамi сферы землеладання i землекарыстання (што жо было азначана вышэй), некаторым абмежаваннем саслоных право. Мяiовае дваранства рада было як бы падзелена на часткi. Большаiь каталiцкага веравызнання, палякi лiчылiся недабранадзейнымi палiтычных адносiнах, меньшаiь правасланага веравызнання, нямецкiя памешчыкi, дваране прыбалтыйскага паходжання былi прызнаны апорай самадзяржая.
Пасля пастання 1963 г. урад вярнуся да палiтыкi прыпiскi да падатковых саслоя бяззямельная i неаселай шляхты, праявiшай актынаiь у нацыянальным руху. У новых правiлах 1864 г. былi абцяжараны шляхi падцверджання шляхтай сваёй дваранскай годнаii, што выклiкала некаторае скарачэнне колькаii прадстанiко вышэйшага саслоя. У губернях была прычынена дзейнаiь саслоных выбарных органа, а таксама зачынены дваранскiя вучылiшчы, заканчэнне якiх давала права паступаць на дзяржаную службу. У дваранскiя вучылiшчы паступалi дзецi маламаёмаснай шляхты, выклiкашай у рада асаблiвую заклапочанаiь сацыяльнай актынаiю. Уведзены былi абмежаваннi пры паступленнi католiка у вышэйшыя i сярэднiя навучальныя становы. На тэрыторыi Беларусi заховалася ваеннае становiшча. Дваранства час яго дзеяння мела права збiрацца разам па некалькi чалавек, нават на сямейныя рачыстаii, без асобага дазволу мяiовых урад. Заховалiся штрафы i кантрыбуцыйныя зборы, якiя спачатку накладвалiся бескантрольна i ператварылся крынiцу дадатковых дахода мяiовых улад, а па распараджэнню з 1866 г. накладвалiся толькi са згоды губернатара i генерал-губернатара.
Пасля адмены ваеннага становiшча заходнiх губерня ме пэныя хiстаннi сваёй палiтыцы дачыненнi дваранства. Але канечным вынiку, адмовiшыся што-небудзь змянiць у сферы абмежавання у адносiнах да каталiцкай часткi дваранства, урад абмежавання у адносiнах да каталiцкай часткi дваранства, урад пайшо па шляху выключэння з правiла, вызваля ад дзеяння закона асобных дваран, прадсталяючы гэта як акт асаблiвай мiлаii. Такiм чынам, улады стрымлiвалi незадаволеных i задавальнялi тых, з якiмi былi зацiкалены супрацонiцтве цi якiя iшлi на супрацонiцтва. Прада, спачатку на дробныя уступкi рад пайшо. У 1867 г. было дазволена замянiць прадвадзiцеля дваранства, якiя не мелi маёнтка у краi, на мяiовых рускiх цi правасланых памешчыка. Акрамя таго, у 1867 г. былi спынены се незавершаныя следчыя справы па дзелу пастаннi, а высланым у адмiнiстрацыйным парадку з Царства Польскага i заходнiх губерня было дазволена вяртаць i пасяляцца Царстве Польскiм.
Пачынаючы з канца 60-х гг. XIX ст. урад палiчы магчымым змянiць адносiны дачыненнi каталiцкай царквы i выдання польскай лiтаратуры. Не адмяняючы уведзенных абмежавання, урад вырашы пазбягаць дзеяння, якiя б маглi быць раiэнены як ганеннi на каталiцкую царкву. Закрыццi каiёла i каплiц адбывалiся з вялiкай пераiярогай. У мяiовым друку адкрытыя нападкi на католiка. Аднак мяiовая адмiнiстрацыя не адмовiлася ад пiльнага нагляду за каталiцкiмi святарамi i за зместам iх пропаведзя. Па-ранейшаму не дазвалалася ксяндзам пакiдаць свае прыходы без дазволу мяiовых улад, забаранялiся духоныя працэсы, якiя былi станолены каталiцкай царквой. Праяленнем некаторай лаяльнаii канфесiйным пытаннi было выклiкана знiкненнем зацiкаленаii рада саюзе з мяiовым каталiцкiм дваранствам для мацавання сваёй сацыяльнай апоры.
Пачынаючы сярэдзiне 1869 г. у беларускiх губернях аднавiлi выданне кнiг на польскай мове. У 70-х гг. XIX ст. з дазволу вiленскага цэнзара былi выдадзены 254 кнiгi на польскай мове, галоным чынам на рэлiгiйную тэматыку. Пры неабходнаii невялiкiя падачкi мяiоваму дваранству радавымi коламi маглi быць вытлумачаны як першы крок да понага задавальнення iх памкнення у замен на адмову змагацца за адраджэнне Польшчы.
У час палiтычнай рэакцыi пачатку 90-х гг. XIX ст. ва мовах узмацнення палiтыкi велiкадзяржанага шавiнiзму урад i мяiовая адмiнiстрацыя адыходзяць ад палiтыкi папярэднiх гадо. Каталiцкае дваранства зно пачало спрымацца як ненадзейны саюзнiк. Папярэдняя палiтыка была абялена памылковай i здрадай тАЬрускай справетАЭ у Беларусi. Па загаду вiленскага генерал-губернатара I.С. Каханава 1884-1885 гг. большаiь чынонiка каталiцкага веравызнання зно была звольнена i заменена на рускiх. Да 1888 г. былi зменены се прадвадзiцелi дваранства з лiку мяiовых каталiцкiх землеладальнiка на рускiх дваран, многiя з якiх не мелi зямельнай уласнаii Беларусi.
Былi спробы нават зачынiць таварыствы сельскiх гаспадаро у сувязi з тым, што там, на думку расiйскiх улад, кiравалi справамi тАЬпольскiятАЭ землеладальнiкi. Мяiовыя лады змацнiлi дыскрымiнацыйныя меры дачыненнi каталiцкага дваранства, не дапускалi парушэння абмежавальных закона у сферы землеладання i землекарыстання католiка i ярэя.
У залежнаii ад змен адносiн улад да дваранства Беларусi адбывалiся перемены ва радавай палiтыцы дачыненнi да сялянства.
Адмена ва мовах пастання 1863 г. часоваабавязаных адносiн сялянства i перавод яго разрад уласнiка прымусiлi рад тэрмiнова вырашаць пытаннi забеспячэння сялян палiвам, размежа