Узмацненне імператарскай улады пры Тыберыя
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
?нцепса і яго агентаў. Сенатарскія і імператарскія правінцыі былі строга падзеленыя. Нават вынясенне канчатковага прысуду па справах аб абразе велічы належала Сэнату.
Акрамя судовых функцый у кампетэнцыю сената ўваходзілі: прыём пасольстваў замежных дзяржаў, арганізацыя харчовай справы, устанаўленне і збор падаткаў, набор і звальненне салдат, ўручэнне надзвычайных паўнамоцтваў магістрам, збудаванне і рамонт грамадскіх будынкаў, пракладка дарог, пабудова мастоў і г. д.
Вышэйшыя пасады ў войску і адміністрацыі: консулы, прэторыю, квесторы і г. д. - Замяшчаць людзьмі высакароднага, гэта значыць сенатарскага званні.
Сцісла кажучы, усе функцыі дзяржаўнага кіравання пераходзілі ў вядзенне сената, а сам сенат ператвараўся ў вышэйшы адміністрацыйны орган Рымскай імперыі. Але пашырэнне функцый сената зусім не азначала аднаўлення рэспубліканскіх традыцый. Улада сената мела сваім крыніцай волю імператара, і пашырэнне сферы кампетэнцыі сената азначала, у сутнасці, узмацненне імператара. Першым старшынёй сената, а тым самым, такім чынам, і кіраўніком усяго дзяржаўна-адміністрацыйнага апарата быў імператар. Тыберый прымаў самы непасрэдны ўдзел у працы сената. Ад яго зыходзіла ініцыятыва законаў, яму ж належалі рэдакцыя дэкрэтаў і складанне шырокіх дакладных запісак і адказаў Сэнату.
Сацыяльна-эканамічная палітыка Тыберыя
Разнастайныя і шматлікія заканадаўчыя мерапрыемствы Тыберыя пераследвалі адну галоўную мэту: стварэнне моцнай дзяржаўнай улады, неабходнай для захавання гегемоніі Рыма над масай рабоў і правінцыялаў. Таму ўсё, што парушала і падрывала дзяржаўную ўладу, каралася ім з бязлітаснай жорсткасцю. Для забеспячэння грамадскага спакою і абароны грамадзян ад замаху на іх ўласнасць па ўсёй Італіі былі расстаўлены ваенныя патрулі, на абавязкі якіх ляжалі пераслед разбойнікаў і спыненне ўсякага роду вулічных бясчынстваў.
Выкананне паліцэйскіх функцый ўскладалася на преторианские кагорты. Паліцыянты мерапрыемствы распаўсюджваліся не толькі на разбойнікаў і парушальнікаў знешняга парадку, але таксама і наогул усіх западозраных у падрыве дзяржаўных асноў, асабліва на мяцежнікаў ўсіх катэгорый - як рабоў, так і вольных. "Народныя хвалявання ён цугляў лютыя мерамі, калі такія ўжо ўзніклі, і ўсяляк стараўся не дапускаць ўзнікнення такіх.
У кіраванне Тыберыя таксама была выдадзена маса дэкрэтаў і праведзена шмат рэформаў, якія датычыліся розных бакоў грамадскага жыцця. Большая частка гэтых мерапрыемстваў выклікалася сапраўднымі патрэбамі жыцця і праводзілася пасля стараннага абмеркавання ў сенаце пры бліжэйшым ўдзеле самога принцепса, з уласцівым яму педантызмам ўнікаць ва ўсе дэталі адміністрацыйна-заканадаўчай працы.
Самым вострым пытаннем ўнутранай палітыкі новага принцепса быў фінансавае пытанне. У пачатку праўлення Тыберыя фінансы знаходзіліся ў выключна дрэнным стане. Дзяржаўныя выдаткі былі сталыя і не пакрываліся паступленнямі, паміж тым як падатковае абкладанне было вельмі вялікае, а стан імперыі не дазваляла ўводзіць новыя і павышаць старыя падаткі. Адзіным выхадам са становішча зяўлялася максімальнае скарачэнне выдаткаў і строгае правядзенне па ўсіх артыкулах рэжыму дзяржаўнай эканоміі. Тыберыя былі скарочаныя марнаванні на пабудовы, відовішча, аплату акцёраў, падарункі і ім падобныя экстраардынарныя выдаткі, глыталі велізарную частку бюджэту. Была ўведзена рацыяналізацыя збору падаткаў. Прамыя падаткі, што спаганяюцца з правінцыялаў, збіраліся або непасрэдна самім принцепсом праз яго агентаў, пракуратар, ці ж здаваліся на водкуп адкупныя таварыствам коннікаў. Норма падатку была строга ўстаноўлена, а ўсякае павышэнне гэтай нормы шырока караць.
Стаўленне Тыберыя да гэтага пытання відаць з яго адказу на прапанову Перфект Егіпта Эмілія Рокка падняць суму падатку: "Задача добрага пастуха стрыгчы сваіх авечак, а не здзіраць з іх скуру".
Спроба Тыберыя паменшыць на 50% ўскосныя падаткі, якія падалі на італікаў, мела толькі часовы поспех. З прычыны неабходнасці вырабіць буйныя раздачы преторианцам прыйшлося вярнуцца да ранейшай нормы.
У выніку строга праведзенай дзяржаўнай эканоміі і рацыяналізацыі метадаў збору і раскладкі падаткаў Тыберыю удалося не толькі пакрыць старыя даўгі, але нават скласці салідны грашовы фонд ў 3 мільярды сестерциев. З мерапрыемстваў Тыберыя варта згадаць аб спробе абмежаванні раскошы, паслабленні ліхвярствам, узняцці сельскай гаспадаркі і мерах па аздараўленні маральнасці, у асаблівасці жаночай.
З прычыны пазыковага адсотка ўсе грашовыя людзі Італіі - сенатары і вершнікі - аддавалі перавагу аддаваць свае капіталы ў пазыку, прыносяць высокі і хуткі прыбытак, а не ўкладваць іх у сельскую гаспадарку, прыносіў ўмераны даход і дастаўляе шмат клопатаў.
З боязі небяспечных наступстваў спекулятыўнай запал вышэйшага класа прэторыю Гракх ў 33 годзе ўнёс у сенат прапанову аднавіць законы аб устанаўленні нормы пазыковага адсотка. Прапанова Гракха прынята не было, але ў сувязі з гэтым, па ініцыятыве принцепса, было выдадзена два дэкрэты, якія мелі мэтай зменшыць ліхвярства і падняць сельскую гаспадарку Італіі. Крэдыторам і ліхвярам залічана было ў абавязак 2/3 сваіх капіталаў ўкласці ў італійскія сельская гаспадарка, а якія мелі патрэбу ў грашовым крэдыце Італійскай землеўладальнікам падаваўся грашовы крэдыт у 100 мільёнаў сестерциев на льготных умовах. Крэдыт падаваўся пад заклад палявых угоддзяў, ацэненых у падвойным памеры ў пара?/p>