Узмацненне імператарскай улады пры Тыберыя
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
знаецца, такім чынам, першапачатковай і карэнны. Рэальнымі пратаганіста гэтага гістарычныхскага працэсу зараз прызнаюцца принцепсы, перечисленныя пайменна ад жніўні да Нерона і прадстаўленыя кожны ў пластычнай непаўторнасці. У апошніх кнігах "Аналаў" захаваліся непрыбраныя аўтарам недакладнасці. Усё часцей паўтораны даследнікамі выснову аб тым, што "Аналы" - твор незавершаны, даводзіцца, па-відаць, прызнаць справядлівым. Менш справядліва тое заключэнне, якое звычайна робіцца на гэтай падставе: калі "Аналы" засталіся няскончаным, значыць, праца над імі спынілася ў момант смерці Тацыта.
Немалаважным крыніцай па гісторыі Рымскай імперыі ў перыяд праўлення Тыберыя зяўляецца кніга Гая Светония Транквіла (70 - 160 гг.). Светоний быў вершнік, адвакат, даслужыўся да пасады імператарскага сакратара, што адкрыла яму доступ у імператарскія архівы і да знаёмства з дасведчанымі людзьмі. Таму ў яго творах шмат дакладных звестак. У частцы "Тыберый" апісваецца падрабязна не толькі перыяд яго кіравання, але і ўся яго жыццё ў цэлым, што дазваляе прадставіць асобу імператара з розных бакоў.
У наш час праблеме принципата ў 1 ст. н.э. надавалі ўвагу вельмі шмат навукоўцаў. Той ўклад, які яны ўнеслі ў справу даследаванні Рымскай гісторыі, у цяперашні час служыць асновай для вывучэння гісторыі Рымскай імперыі.
Праблеме принципата непасрэдна ў перыяд праўлення Тыберыя прысвечаны праца Ягорава А.Б. "Развіццё палітычнай сістэмы принципата пры Тыберыя", і шырокі нарыс прафесара Сяргеева В.С. "Принципат Тыберыя". Апошні падышоў да вывучэння гісторыі Рымскай імперыі не з біяграфічнай пункту гледжання, а з гісторыка-культурнай, даўшы не проста апісанне дзеянняў імператара, але паказаўшы іх у кантэксце сацыяльна-эканамічных і палітычных праблем таго часу і даўшы ім навуковую гістарычную ацэнку. Адной з найважнейшых праблем у перыяд принципата - рабства - прысвечана кніга А.М. Штаерман і М.К. Трафімавай "рабаўладальніцкія адносіны ў ранняй Рымскай імперыі" выдадзеная ў Маскве ў 1971 годзе. У гэтай кнізе ўпершыню ў айчыннай літаратуры карэнная праблема антычнага грамадства была даследавана з усёй магчымай дбайнасцю і на аснове ўсяго наяўнага матэрыялу крыніц. Сацыяльныя праблемы рымскага грамадства былі даследаваны Бокщаниным А.Г. ў яго працы "Сацыяльны крызіс Рымскай імперыі ў I ст. н.э.".
Айчынныя гісторыкі ў цэлым прарабілі вялікую працу па вывучэнні самых розных як канкрэтных, так і тэарэтычных праблем рымскай гісторыі пачатку I стагоддзя н.э.
У прыватнасці, было даследавана шмат сацыяльна-эканамічных бакоў рымскай гісторыі.
Стан рымскага дзяржавы пры Тыберыя
Адным з самых цяжкіх і важных этапаў ў гісторыі імператарскай улады ў Рыме была эпоха першых дзесяцігоддзяў принципата, і ў асаблівасці першага прадстаўніка Клавдиевой дынастыі - Клаўдзія Тыберыя Нерона (14 - 37 гг.). Пры гэтым варта адзначыць, што імперскія ўстановы ствараліся не з прычыны тэарэтычнага аналізу таго ці іншага палітычнага ладу, а ў выніку сутыкнення і жорсткай барацьбы розных варожых сацыяльных сіл, груп і асоб. Сацыяльны момант у асноўным адсутнічае пануючых канцэпцыях принципата.
Пры прыходзе да ўлады Тыберыя, Рымскае дзяржава знаходзілася ў надзвычай няўстойлівым стане. Апошнія гады праўлення Аўгуста былі адзначаны войнамі ў Германіі і буйнымі паўстаннямі ў Паноніі і Далмацыі (6 - 9 гг. Н.э.).
Неўзабаве за Паноніі-далматским паўстаннем было паражэнне Квинтилия Вара ў Тевтобургском лесе (9 г.), што канчаткова падарвала сілы Рыма.
Такім чынам, германская палітыка, на якую было выдаткавана так шмат сіл і сродкаў, пацярпела поўную няўдачу. З прычыны гэтага знікаў найважнейшая крыніца ваеннай і працоўнай сілы, у якім Рым тады адчуваў патрэбу.
Палітычны крызіс ўскладняецца дынастычным - адсутнасцю прамога спадчынніка ў кіруючым доме.
Да ўлады Тыберый прыйшоў ужо пажылым чалавекам - у 55 гадоў. Па паходжанні Тыберый - чысты арыстакрат, нашчадак знакамітай прозвішчы Клаўдзіяй. Уведзены сваёй маці Лівіяй ў імператарскую сямю, Тыберый з самага ранняга дзяцінства трапляе ў павуцінне прыдворных інтрыг і крывавую барацьбу прыдворных Котар, і галоўную ролю ў якіх гуляла яго маці, якія імкнуліся ў што б там ні стала забяспечыць трон свайму сыну.
У імператарскай сямі Тыберый заўсёды адчуваў чужым чалавекам і таму значную частку свайго жыцця вымушаны быў пражыць па-за домам, галоўным чынам на в. Радосе. З прычыны цяжкіх выпрабаванняў, перанесеных Тыберыя ў маладыя гады, у ім развіліся антысацыяльныя рысы - мізантропіі, крывадушнасць і крайняя падазронасць, якія рабілі яго чалавекам малапрыемным для грамадства, у асаблівасці велікасвецкай.
Тыберый быў перадузяты да віна і сэксуальным празмернасцяў. Разам з тым, ён быў у вышэйшай ступені працавіты, настойлівы, сумленны і добра адукаваны чалавек. З прычыны свайго розуму, адукацыі і жыццёвага вопыту Тыберый правільна ацаніў сурёзнасць становішча і не спяшаўся з фармальным абвяшчэннем сябе принцепсом.
Першым па часе і самым буйным сацыяльным рухам пры Тыберыя было паўстанне паноннских германскіх легіёнаў у 14 годзе, мастацкае апісанне якога маецца ў I кнізе "Ганна" Тацыта (I,11-52), Валлилея Петеркула (11-125).
Гэта паўстанне зявілася следствам глыбокага незадаволенасці рымскіх салдат катаржнымі ўмовамі ваеннай службы. На працягу ўсёй Рымскай імперыі армія зяўлялася галоўным агменем масавага незадаволенасці і сталых паўстанняў, нярэдка прымалі небя?/p>