Асаблівасці нацыянальнай палітыкі ў Аўстрыі
Информация - Политология
Другие материалы по предмету Политология
ПЛАН
УВОДЗІНЫ
. НАЦЫЯНАЛЬНАЯ ПАЛІТЫКА
. Этнічная сітуацыя У Аўстрыі
. ПРАВАВОЕ ПАЛАЖЭННЕ этнічных меншасцяў Аўстрыйскай Рэспублікі
ЗАКЛЮЧЭННЕ
СПІС ЛІТАРАТУРЫ
УВОДЗІНЫ
У сучасным свеце вялікая частка дзяржаў мае шматнацыянальныя склады, а зяднаць паміж сабой народы, якія маюць розную гісторыю, рэлігію і адрозніваюцца па менталітэту і светапогляду - вельмі няпростая задача для ўрада любой дзяржавы.
У нейкіх краінах свету міжэтнічныя канфлікты носяць латэнтны характар, а дзесьці адкрыты.
Мэта - разгледзець становішча этнічных меншасцяў у Аўстрыі ў новы і найноўшы час.
Задачы:
) Прааналізаваць змест тэрміна "нацыянальная палітыка".
) Вывучыць дынаміку развіцця этнічнай сітуацыі ў Аўстрыі.
) Ахарактарызаваць прававое становішча этнічных меншасцяў Аўстрыйскай Рэспублікі.
У дадзенай працы разглядаецца нацыянальная палітыка як зява, уласцівае, на сённяшні дзень, кожнаму дзяржаве, а таксама становішча этнічных меншасцяў Аўстрыйскай Рэспублікі.
Для вывучэння гэтай праблемы мною былі выкарыстаныя калектыўныя манаграфіі: "Народы Замежнай Еўропы" і "Нарысы агульнай этнаграфіі, Замежная Еўропа".
Дадзеныя манаграфіі дазваляюць зірнуць на этнічную гісторыю Аўстрыі, а дакладней падрабязна разгледзець гісторыю ўзаемаадносін народаў Аўстрыі з самых ранніх часоў. На аснове гэтых дадзеных можна зрабіць пэўныя высновы, якія тычацца гісторыі ўзаемаадносін розных этнасаў, здаўна насялялі аўстрыйскія зямлі, і прышлых народаў. Стаўленне аўстрыйскіх грамадзян да нацыянальнай палітыцы, якая праводзіцца рознымі урадамі Аўстрыі.
Для вывучэння названай праблемы неабходна скарыстацца тэрмінам "нацыянальная палітыка", разабрацца, у чым яна заключаецца. Для гэтага былі выкарыстаныя наступныя кнігі: "Агульная і прыкладная паліталогія", а таксама "Палітычная жыццё грамадства: пытанні тэорыі", "асіметрычнага канструкцыя этнічнага федэралізму", "Дэмакратыя і таталітарызм" і "Сацыялогія палітыкі".
Дадзеная праца дазваляе зразумець, якія праблемы могуць узнікнуць з прычыны няправільнага правядзення нацыянальнай палітыкі, паколькі сфера нацыянальнай палітыкі вельмі далікатная. Менавіта з пазіцыі нацыянальных ідэалогій можа ажыццяўляцца вельмі неабходная палітыка абароны культурнай самабытнасці і палітычных правоў, абарона ўласнай тэрыторыі і нацыянальнай незалежнасці (гэта выразна прасочваецца ў "Напалеонаўскіх войнах", калі барацьба супраць французаў ўзмацніла пачуццё патрыятызму сярод аўстрыйскага народа). З гэтых жа пазіцый могуць стымулявацца настрою нацыянальнага гегеманізму, перавага адной над іншымі (частыя паўстання венграў і чэхаў, з-за няроўнасці ў правах з аўстрыйцамі, у другой палове XIXв).
У якасці крыніцы мною быў выкарыстаны Федэральны Закон Аўстрыйскай Рэспублікі "Аб прававым становішчы нацыянальных меншасцяў" ад 7 ліпені 1976 г. Дадзены дакумент дазваляе разабрацца ў становішчы нацыянальных меншасцяў па некалькіх раздзелах: "Агульныя палажэнні" - аб правах нацыянальных меншасцяў; "Саветы нацыянальных меншасцяў" - аб статусе і паўнамоцтвах прадстаўніцкіх органаў нацыянальных меншасцяў; "Дапамога нацыянальных меншасцяў" - пра абавязкі федэральнага ўрада ў сферы аказання дапамогі нацыянальных меншасцяў, у чым яна можа заключацца i парадак яе аказання; "Тапаграфічныя абазначэння" - аб парадку тапаграфічнага абазначэння на мове нацыянальных меншасцяў у раёнах іх пражывання; "Афіцыйны мова" - раздзел пра сферу выкарыстання мовы нацыянальных меншасцяў.
1. НАЦЫЯНАЛЬНАЯ ПАЛІТЫКА
Вялікую ролю ў свеце стала гуляць ідэалогія нацыянальнай ідэі. Яе развіццё гістарычна звязана з раскладаннем сярэднявечных структур і станаўленнем новага грамадска-эканамічнага ўкладу. У гэтым сэнсе ідэя нацыі - прававое і ідэалагічна-маральнае абгрунтаванне дэмакратыі новага часу.
Ужо ў перыяд Вялікай Французскай рэвалюцыі XVIII ст. гэтая ідэя ўвасобілася ў трох базавых канструкцыях, якія захоўваюць сваё значэнне да нашых дзён: санкюлотской канцэпцыі народнага суверэнітэту, дзе нацыя тлумачылася як свайго роду юрыдычная асоба, якая прадстаўляе супольнасць індывідаў, чыё жыццё рэгулюецца аднымі і тымі ж законамі, крыніцай суверэнітэту пры ўстанаўленні якіх яна зяўляецца; у робеспьеровском разуменні нацыі як супольнасці патрыётаў, якія змагаюцца за свабоду, і выказвае сябе ў пэўным духоўным адзінстве на аснове імкнення да дасягнення прагрэсу ў чалавечай гісторыі; трактоўка нацыі ў аспекце тэрытарыяльна-этнічных вымярэнняў, уключаючы тэорыю натуральных межаў Ж. Дантона і Л. Карно. І ў далейшым канцэптуальныя падставы нацыянальных ідэалогій сталі, перш за ўсё, выказваць такое разуменне прыроды нацыянальнай групы, якая можа інтэрпрэтавацца альбо ў якасці сацыяльнай супольнасці, якая складваецца на аснове адзіных эканамічных умоў жыцця людзей, тэрыторыі, мовы і пэўных рысаў духоўнай культуры (марксісцкае вызначэнне), альбо культурнай супольнасці, інтэгруючы палітычнымі падзеямі і інстытутамі (М. Вэбер), альбо ўвасаблення "нацыянальнага духу", падмацоўваецца культурнымі нормамі, каштоўнасцямі і знакамі (Дж. Брэнд), альбо народа, якому пасланы боскае адкрыцьцё (ісламская традыцыя) і г.д . .
Грунтуючыся на законнай прызнанні прыярытэтнасці нацыянальных інтарэсаў кожнай канкрэтнай краіны, нацыянальныя ідэалогіі інтэрпрэтуюць дадзены пасыл такім чынам,