Асаблівасці нацыянальнай палітыкі ў Аўстрыі
Информация - Политология
Другие материалы по предмету Политология
цца шэраг эканамічных і культурных цэнтраў - Гран, Зальцбург і Вена - сталіца Аўстрыйскага дзяржавы з XII ст. Вялікае значэнне для культурнага развіцця Аўстрыі мела падстава універсітэта ў Вене (1365 г).
У этнічным стаўленні Аўстрыя была звязана з суседнімі нямецкімі дзяржавамі, асабліва з Баварыяй, насельніцтва якой, як і большасць аўстрыйцаў, казала на аўстра-баварскіх дыялектах. Даўнія культурныя сувязі існавалі ў яе з краінамі Дунайскага басейна і Апенінскага паўвострава. Італьянскае ўплыў і цяпер выяўляецца ў некаторых рысах культуры насельніцтва Карынціі і Ціроля, асабліва паўднёвай яго частцы.
У XYI ст. аўстрыйцы прымалі ўдзел у еўрапейскіх антыфеадальныя рухах, накіраваных таксама супраць каталіцызму - у Рэфармацыі і ў Сялянскай вайне. Выступленні сялян Верхняй Аўстрыі (паўстанне Фадингера), якая патрапіла ў часовую залежнасць ад Баварыі (1626 - 1628 г) злучыліся з барацьбой за нацыянальнае вызваленне і ўзяднанне з астатнімі аўстрыйскімі землямі.
Пасля Контррэфармацыі ў Аўстрыі канчаткова ўмацаваўся каталіцызм і яна стала пасля апорай каталіцкай рэакцыі ў Еўропе. Перамога пратэстантызму ў паўночна-нямецкіх і средненемецких дзяржавах і распаўсюджванне ў іх средненемецких дыялектаў спрыяла паступовага адасаблення Аўстрыі ад іншых германскіх дзяржаў Цэнтральнай Еўропы.
Войны XYII ст. - Трыццацігадовая вайна і працяглая вайна з туркамі, якая пачалася яшчэ ў XY ст., Цяжка адлюстроўваліся на ўнутраным становішчы краіны. Аднак гэтыя войны спрыялі росту і цэнтралізацыі шматнацыянальнага Аўстрыйскага дзяржавы. У яго склад былі ўключаныя Чэхія, частка Венгрыі, Харватыя, Далмація, некаторыя італьянскія зямлі. Панавальнае становішча ў гэтым шырокім дзяржаве займалі аўстрыйцы - асноўнае насельніцтва земляў Верхняй і Ніжняй Аўстрыі, Ціроля, Форарльберг, Бургенланд, Карынціі, Штырыі. У іншых землях яны не складалі кампактных груп. Шматнацыянальны склад Аўстрыйскай імперыі адбіўся на духоўнай і матэрыяльнай культуры аўстрыйцаў.
Зямлі Аўстрыйскага дзяржавы моцна адрозніваліся адзін ад аднаго не толькі ў нацыянальным, але і ў эканамічным адносінах, аднак у гэты час сталі наладжвацца эканамічныя сувязі паміж асобнымі яго раёнамі. Найбольш эканамічна развітымі абласцямі былі Ніжняя Аўстрыя (асабліва раён вакол Вены) і Чэхія.
У пачатку XIX ст. Аўстрыя ўдзельнічала ў напалеонаўскіх войнах. Барацьба супраць французаў ўзмацніла пачуццё патрыятызму сярод аўстрыйцаў. Асабліва ўпарта змагаліся жыхары Ціроля, акупаванага саюзнікам Францыі Баварыяй. Правадырамі гэтага паўстання былі Андрэас Хофер і Петэр Хюбер; памяць пра іх захоўваецца ў творах народнай творчасці аўстрыйцаў.
У канцы XYIII - пачатку XIX ст. пачынаецца эканамічны ўздым. Аднак развіццё капіталізму працякала запаволена, хоць яшчэ ў XYI - XIII ст. ст. ствараліся капіталістычныя мануфактуры ў тэкстыльнай і металургічнай прамысловасці.
Гэты перыяд адзначыўся развіццём аўстрыйскай культуры - архітэктуры (аўстрыйскае барока) і асабліва музыкі (І. Гайдн, В. Моцарт, Шуберт); сталіца Аўстрыі Вена стала сусветным музычным цэнтрам. У літаратуры адбіўся цікавасць народа да гісторыі і культуры ўласнай краіны. "Слова" Аўстрыя "зрабілася для людзей таго часу вызначаным, поўным значэння паняццем".
Развіццё капіталізму ў Аўстрыі суправаджалася вострай класавай і нацыянальнай барацьбой; сярод негерманской народаў Аўстрыйскага дзяржавы, у першую чаргу венграў і чэхаў, ўзмацніўся нацыянальна-вызваленчы рух. Яно дасягнула кульмінацыі ў 1848 г. спалоханае аўстрыйскі ўрад вымушаны быў ісці на саступкі. Важнейшая з іх была зробленая ў 1867 г. вугорцам. Венгры, дакладней венгерская арыстакратыя, атрымалі роўныя правы з аўстрыйцамі. Гэта адбілася і ў новай назве дзяржавы - Аўстра-Венгрыя. Палажэнне іншых нацыянальнасцяў не змянілася.
3. ПРАВАВОЕ ПАЛАЖЭННЕ этнічных меншасцяў Аўстрыйскай Рэспублікі
На сённяшні дзень нацыянальныя меншасці Аўстрыйскай Рэспублікі, а так жа іх мову і народнасць карыстаюцца аховай закону. Федэральны закон Аўстрыі выразна вызначае тыя народы, якія сапраўды ставяцца да этнічных меншасцяў. А імі зяўляюцца народы, якія жывуць у асобных частках тэрыторыі Федэрацыі і паходзяць з гэтых месцаў групы аўстрыйскіх грамадзян, для якіх роднай мовай зяўляецца, не нямецкую мову і якія складаюць асобную народнасць. Тым не менш, урад Аўстрыйскай рэспублікі прадастаўляе свабоднае прызнанне прыналежнасці да нацыянальнай меншасці. Гэтак жа нацыянальныя меншасці пагадзіліся з федэральным урадам, маюць права на стварэнне Савета нацыянальнай меншасці. Да таго ж, урад Аўстрыі некаторым прадстаўнікам этнічных меншасцяў, пры пэўных абставінах, дае права карыстацца роднай мовай як афіцыйны. А гэта кажа пра тое, што такія правы падаваліся не кожнаму прадстаўніку нацыянальнай меншасці і не заўсёды, а значыць нямецкай мовай павінен валодаць кожны грамадзянін Аўстрыі, незалежна ад таго, ці зяўляецца ён прадстаўніком нацыянальнай меншасці ці не.
Для кансультавання федэральнага ўрада па справах нацыянальных меншасцяў пры ведамства федэральнага канцлера ствараюцца Саветы нацыянальных меншасцяў. Яны павінны прадстаўляць культурныя, сацыяльныя і эканамічныя інтарэсы нацыянальных меншасцяў, і іх меркаванне павінна быць заслухана. Саветы нацыянальных меншасцяў могуць таксама ўносіць прапановы, накіраваныя на паляпшэнне становішча нацыянальных меншасцяў і якія належаць да іх грамадзян.
Колькасць членаў кожнага Савета нацыянальнай меншасці вызнача?/p>