Этих дней не смолкнет слава

Вид материалаДокументы
Подобный материал:


Дети войны.


Посвящается 65-летию победы в

Великой Отечественной войне


Авторы-ученики 5 класса МОУ «Кумашская ООШ»


Кумаши 2010 год.

Этих дней не смолкнет слава!

Подвиги народа – это красный календарь.

Я родился в счастливое, мирное время , но я много слышал о войне,ведь где и беда не обошли и моих родных и близких.

С каждым годом все дальше, и дальше уходили от военной поры. Но время не имеет власти над тем , что люди пережили в войну.

Это время пережили и мои деды, прадеды , бабушки , прабабушки .Они были в то время молодыми и детьми.

Моя прабабушка , Никонова Евгения Михайловна , то же пережила это время .Ей скоро в июне месяца 2010 исполнится 86 лет.

В день своего выпускного вечера моя прабабушка получила со своими одноклассника-ми страшное известие о начале войны .По ее рассказам , сразу же 14 мальчиков забрали на фронт .Из их класса 2 девочки тоже пошли на фронт в качестве санитарки.

Моя прабабушка тоже хотела идти на войну, но военкомат ее поставила работать счетоводом , бухгалтером .Они рыли окопы на берегу Суры , когда бомбили Нижний Новгород.

Муж моей прабабушки,Никонов Денис Никонович, мой прадедушка был на войне .Его в армии забрали 13 января 1943 г . автоматчиком .Прадедушка был в запасном стрелковом полку .Его контузило .С 8 августа 1943 г. по 3 марта 1944 г. он был уволен по ранению .23 октября 1944 г. прадедушка был снова призван на 59 станцию авторемонта-экспедитором.

Он демобилизовался 22 ноября 1945 г. Мой прадедушка имеет медаль «За победу под Германией».Он умер в 1964 г. по болезни.

Моя прабабушка является ветераном Великой Отечественной войны, а также вдовой участника войны .Ей , чтобы получить эти удостворения , пришлось много пройти :

Министерства Чувашской Республики , архивы и др. Моей прабабушке с большим трудом удалось доказать , что она является ветераном войны и вдовой участника войны.

В 2008 году ее наградили медалью «60 лет Победы в Великой Отечественной войне 1941- 1945 г.».В 2010 году в феврале она награждена юбилейной медалью «65 лет Победы в Великой Отечественной войне 1941 – 1945 г.»

Меня и всех других внуков и правнуков прабабушка всегда встречает с радостью и приветливо .Когда мы бываем у нее в гостях она нас угощает вкусными пирогами .Моя прабабушка всю свою жизнь работала , даже после того как вошла на пенсию .Сейчас она тоже очень активная , никогда не сидит без дела .Я всегда удивляюсь ее стремлении дово -

дить дело до конца , как – бы не было ей трудно .Ведь она одна вырастила и поставила на ноги четырех своих детей .Мне хочется стать таким же смелым , устремленным , стремящимся к победе , как моя прабабушка .

Великая Отечественная война , уже стала для нас историей .Сколько горя , сколько искалеченных , изломанных судеб оставила война ! Итог нашей памяти о павших и живых в эти годы – это и есть стремление каждого человека быть достойным тех подвигов и не повторять таких же страшных событий , как война .


Иванов Алексей 5 класс


Вǎл Тǎван Çĕршыва сыхланǎ.


Фашистла Германие çĕнтернĕренпе кăçал 65 çул çитет. Çак вăрçа пирĕн ял çыннисем те хутшăннă. Чăрăшкас Мăрат ялĕнчен те çак вăрçа 86 çын хутшăннă, вĕсенчен пĕри – Ефремов Григорий Ефремович. Унăн та çак хăрушă вăрçăра пулма тÿр килнĕ. Паянхи куна пирĕн çĕр çинче вăл çуккă. Анчах та ман юлташ ун çинчен каласа пачĕ: «Ефремов 1940 çулта ФЗУ-на вăрман маçтăрĕ пулма вĕренме Чарклине кайнă. Кунта вăрçă пуçланнă хыпара пĕлнĕ те киле таврăнма тивнĕ. 1942 çулта ака тунă çĕртен армине илсе кайнă. Вăрнарта пуçтарса Ярослав облаçĕнчи Кострома хулине илсе кайнă. Кунта 6 уйăх пулнă хыççăн вăрçа илсе кайнă, вăл 3-мĕш Украина фронтне лекнĕ. Час-часах наступленисене кайнă. Пĕр наступленире ăна сылтăм алăран амантнă. Кайран госпитальте пĕлнĕ: çак çапăçура ротăран (130 çын) 11 анчах чĕрĕ юлнă. 3 уйăх госпитальте сывалнă хыççăн запасной полка янă. Пĕрре хинче вĕсен отрячĕн Донецк шывĕ урлă каçмалла пулнă. Салтаксем шыва кĕрсен нимĕçсем вĕсене пăшалтан, артиллеринчен печĕç. Нумай салтак шывран тухайман. Çырана тухсан оборона йышăнтăмăр, Григорий Ефремовича пулемет умне тăратнă. Çапăçу вăхăтĕнче вăл патронсем лентине пеме 3 метра пăрăннă çеç пулемет вырăнĕнче граната сирпĕннĕ, унăн юлташĕ вилнĕ. Ку çапăçу хыççăн, канса илсен, комсомолецсене разведкăна янă. Унăн та комсомолец пулнă пирки каймаллаччĕ, анчах та алă лайăх ĕçлемен пирки хăварнă . Вĕсенчен пĕри те каялла таврăнман. Ăна вара шăпа вилĕмрен çăлса хăварчĕ.

Украинăри Харьков облаçне нимĕçсенчен тасатма пуçласан тĕрлĕ ялсем витĕр тухма тивнĕ. Ялсене ял темелли çук, тăрпасем çеç тăраççĕ. Çак çапăçура рота командирĕ вилнĕ. Григорий Ефремоваича ун вырăнне лартнă. 1943 çулта августăн 24 мĕшĕнче ирхине, апата ларнă вăхăтра, нимĕçсем тупăсенчен хытă пенĕ. Çавăн чух ăна та хытă амантнă. Саратоври госпитальте операци чавсаран тата çурăмран тунă. Кунта 5 уйăх пач тăмасăр выртнă. 10 уйăх госпитальте пулнă хыççăн киле икĕ костыльпе таврăннă. Вăрнара станцине лашапа ялти юлташсем пырса илнĕ. Яла таврăнсан бухгалтера вĕренме шутланă. Ку пурнăçăн тепĕр историйĕ.»

Григорий Ефремовичăн орденпа медальсем пур: 3 степеньлĕ Мухтав орденĕ, 1 степеньлĕ Тăван çĕршыв орденĕ, Жуков медалĕ, » Тăван çĕршывăн 1941-1945 ç.ç. Аслă вăрçинче Германие çĕнтернĕшĕн медаль», «Ĕçри хастарлăхшăн 1941-1945 ç.ç.» медаль, « Ĕç ветеранĕ» медаль тата 8 юбилей медалĕсем.

Чыс та мухтав вĕсене, пирĕн телейшĕн çапăçнă вăрçă ветеранĕсене, вăрçăра пуçне хунисене.

Григорьева Ксюша


Евдокимова Ольга Евдокимовна каласа панинчен.


« Эпĕ вăрçă пуçланнă чух 16 çулта пулнă.Кăмаш ялĕнче атте, анне тата 3 пичче пурăнаттăмăр. Атте вăрçă пуçлансанах чирлесе вилчĕ. Виçĕ пиччене те вăрçа илсе кайрĕç. Эпир ватă аннепе ( вăл çитмĕле çывхарса пыратчĕ ) иккĕнех тǎрса юлтăмăр.

Эпĕ кĕлеткепе маттур çитĕннĕччĕ. Çавăнпа мана кĕçех Вăрнар çывăхне вăрмана ĕçлеме илсе кайрĕç. Манпа тантăш хĕрсене урăх никама та илсе кайман. Каярахпа Тĕрлемесе çул тума илсе кайрĕç. Çул тунă çĕрте хамăр ялтан 13 хĕр ĕçлерĕмĕр. Пире Малтикасси ятлă ялта пĕр карчăк патне вырнаçтарчĕç. Кăшт çăнăх паратчĕç. Анчах вăл питĕ сахалччĕ. Килтен илсе кайма та нимĕн те çукчĕ. Çĕрĕк улма пуçтарса çатма çинче çавăра –çавăра ăшалаттăмăрччĕ.

Пĕр çуркунне ман пата салтака кайма тесе повестка килчĕ. Лаша кÿлсе каптăрмалла çăпатана сыртăм та Вăрнарти çар комиссариатне кайрăм. Унта çитсен пĕр алăкне уçса пăхап, тепĕр алăкне уçса пăхап: Никам та нимĕн те каламасть. Вара эпĕ каялла киле килме шутларăм. Килте ватă анне пĕчченех-çке ха. Яла килсен манна чĕнмен тесе каларам..

Пиччесене те вăрçă пĕтерчĕ. Аслă пичче,Иван, вăрçăран ÿпкерен аманса килчĕ те нумаях пурăнаймарĕ. Тепĕр пичче, Николай, вилнĕ хучĕ килчĕ. Владимир пичче хыпарсăр çухалнă та, паянхи кун та мĕн пулнине пĕлместпĕр.

Нумай нуша курма тиврĕ вăрçă вăхăтĕнче. Çĕрĕпе ĕçлеттĕмĕрччĕ. Пĕтĕмпех алăпа тумалла пулнă, çынсем çитместчĕç, çавăнпа час-часах тырă, çĕр улми юр айне пулатчĕç. Хĕл кунĕпе юр айĕнчен чакаласа тырă вырнă, шăн катса çĕрулми кăларнă. Тепре чух чун тăвăлса çитнипе «ма салтака кайса вилмелле пулмарĕ-ши» тесе те шутлаттăм.»

Каланăçемĕн Олга Евдокимовнăн куçĕсем шывланаççĕ.

Вăрçă вăхăтĕнче хастар ĕçленĕшĕн Ольга Евдокимовнăна «За доблестный труд в ВОВ 1941-1945 гг.» медаль парса чысланă. Вăл «ĕç ветеранĕ» ята тивĕçнĕ.

Халĕ Ольга Евдокимовна тивĕçлĕ канура. Чере чирĕпе аптрать. Вăрçă çулĕсем хăйсем çинчен аса илтереççĕ.

Егорова Инесса


Пирĕн куршĕре Акафи кинемей пурăнать. Кĕçех Акафи кинемей 82 çул тултарать, çапах та нихăçанта ахаль лармасть. Выльăх-чĕрлĕхне е, чăх-чĕпне е пăхать, е пахчара тăрмашать. Эпир пынă чухта пахчара купăста панчи тума хаĕрленетчĕ. Акафи кинемей çамрăклах амăшĕсĕр тăрса юлнă. Çавнпа ĕçе пĕчĕклех хăнăхма тивнĕ. Вăрçǎ пуçланнă чух вăл вунвиççĕре пулнă. Ашшĕ ватă пулнă, килĕнче виçĕ аппăшĕ пулнă. Вăрçǎ вǎ хǎтĕнче çамрǎк хĕр фрн и р рн, р кн, Сум сумн и ере ессене ун. Янх р-р, ирпейе есеме еренне хер нихсн хиресесе мн. Мен хушн, сн ун ул суаличчен ухса каяамар а, емленмесер е киле килмен аса иле Акафи кинемей варса сулесене . Ĕçре хасар пулнăшăн çамрăк хĕре медаль парса чысланă. Акафи кинемей вăрçă хыççăн а колхоз уйĕнче ырми-канми ăрăшнă. Çавăнпа вăл аа виçĕ медаль илме тивĕç пулнă.

.

Семенова Клара


Мечту моей бабушки прервала война


Мою бабушку с маминой стороны зовут Никифорова Валентина Георгиевна. Она родилась в деревне Ефремкассы Аликовского района в 1931-ом году.

Когда началась война, ей было десять лет. Она во время войны работала наравне с взрослыми людьми в колхозе. Не покладая рук, моя бабушка работала с раннего утра и до позднего вечера, чтобы бойцам на фронт смогли отправить хлеб и другие продукты, а также одежду.

Она вставала вместе с зарёй и ложилась вместе с закатом. Ей было тяжело, но она всё выдержала. Валентина Георгиевна была старшей в семье и все заботы о семье лежали на ее хрупких плечах. Бабушка была главным кормильцем. Ей давали одну буханку хлеба в день. Этот хлеб она делила на пятерых ( на своих братьев и сестер).

Только зимой она ходила в школу. Училась на «4» и «5». Мечтала стать учителем. Но ее мечта не сбылась, помешала война. Так как война длилась более четырех лет, к концу войны ей исполнилось четырнадцать лет. Ее отправили учиться на курсы шелководов. Затем она вернулась в родной колхоз и продолжила там работу. Так как нужно было поднимать хозяйство после разрушения его войной. Затем она вышла замуж. Сейчас она уже давно на пенсии. Но с ужасом вспоминает те военные годы, хотя прошло с тех пор 65 лет. Эти годы оставили глубокий след в ее памяти. Мне хотелось бы, чтобы эта война никогда не повторилась. Чтобы такие люди, как моя бабушка, спокойно спали и чтобы никто из людей не вздрагивал при слове «война».

Иванова Ксения, 5 класс


Дети войны.


Из рассказа Никоновой Маргариты Ермолаевны- бабушки Никоновой Ирины и Николаевой Люды. «Мой отец –ветеран Великой Отечественной войны. Его звали Ермолаев Ермолай Алексеевич. Он родился в 1900 году в деревне Пушкассы Аликовского района.В 1941 году он ушел на войну. Он знал, что он защитит своих родных и близких, свою Родину.

До войны отец был женат на моей маме-красавице Варваре. У них было 5 детей, пятой была я. К счастью отец с войны вернулся живым.

Во время войны было очень тяжело. Так как я родилась в 1947 году, я не видела эти мучения. Но я знаю со слов своей сестры Юлии, как было тяжело в это время. Как вспоминает она, во время войны не хватало еды, одежды. Все люди, в том числе и маленькие дети, с утра до ночи работали на полях. Они пахали , сеяли, убирали хлеб. Женщины готовили дрова в лесах, часто их вывозили рыть окопы. В то время машин и тракторов не было , и основную работу выполняли либо вручную, либо на лошадях.Из собранного зерна женщины пекли хлеб. Большая часть этого хлеба уходила на фронт, часть раздавали людям. Кто работал –те получали чуть больше. Но этого хлеба не хватало, чтобы быть сытыми. Юля рассказывала, что она собирала ягоды чтобы как –то питаться. В то время постоянно были слышны взрывы. Не было слышны даже птичьего пения. Воздух был постоянно с запахом гари. И каждый день казался вечностью.»


Николаева Люда, Никонова Ирина.