Беларускій этнос Беларус
Доклад - Разное
Другие доклады по предмету Разное
°лiна жыла дзе-небудзь на тэрыторыi губерня? Мiнскай, Магiлё?скай i Валынскай”.
Упершыню назва “славяне” ? пiсьмовых помнiках сустракаецца ? пачатку 6 стагоддзя i адносiцца яна да па?днёвых славян.
Крыху паздней ва усходнiх славян атрымала распа?сюджанне назва “Русь”. Яна становiцца шырокавядомай у сярэдзiне 9 стагоддзя, калi русы зрабiлi некалькi паспяховых ваенных пахода? на Вiзантыю. Так, у адным з апiсання? гаварылася: “Усё па берагах Э?ксiна i яго ?збярэжжа разбура? i спусташа? у набегах флот роса? (народ жа рос скiфскi, жыве каля па?ночнага Та?ра, грубы i дзiкi. I вось самой сталiцы ён пагража? жудаснай небяспекай”. Тут, вiдаць, пад Руссю разумелi славянскае насельнiцтва па?ночнага Прычарнаморя, якое па традыцыi называлi яшчэ i скiфамi. Назва “Русь” у гiстарычных помнiках ужывалi ? розных значэннях. У геаграфiчным сэнсе з Х стагоддзя Руссю называлi ?сю Усходнюю Е?ропу, дзе жылi славяне, незалежна ад iх этначнай прынадлежнасцi. Гэтая назва змянiла найменне “скiфы”, якое ?жывалi грэчаскiя i вiзантыйскiя пiсьменнiкi. Тое самае зазначае i “Аповесць мiнулых гадо?” грэкi раней называлi славян, што жылi на Днястры, “Вялiкая Скуф”, гэта значыць “Вялiкая Скiф”. Тэрмiн “Русь” ужыты а?тарам летапiсу ? геаграфiчным значэннi i тады, калi ён гаворыць: “Се бо такмо словенеск язык в Руси: поляне, древляне, ноугородьци, полочане, дреговичи, север, бужане”. Называлi Руссю ? этнiчным значэннi ? IХ ХII стагоддзях у асно?ным толькi падняпро?скiх палян i iх па?днёвых суседзя?, што пацвярждае летапiс: “Поляне, яже ныне зовомая Русь”.
Тэрмiн “Русь” ужыва?ся яшчэ i для вызначэння асобай сацыяльнай групы насельнiцтва, гэта значыць ме? сасло?на-класавае значэнне, iм называлi ? асно?ным кiе?скiх гарадскiх купцо?, баяр, дружыннiка? або наогул усiх кiе?скiх гараджан. Акрамя таго, тэрмiн “рускi” ста? абазначаць рэлiгiйнае грэка-правасла?нае веравызнанне ва ?сходнiх славян. З пашырэннем хрысцiанства тэрмiн “рускi” ? яго царко?на-рэлiгiйным значэннi пача? ужывацца i на тэрыторыi Беларусi.
Да зя?лення тэрмiна “Русь” насельнiцтва Беларусi падзялялася на крывiчо?, другавiчо? (драга-вiчо?), бужан i радзiмiча?. А?тар “Аповесцi мiнулых гадо?” лiчы? гэтыя назвы пляменнымi, хоць яны, несумненна, склалiся як дзяржа?на-геаграфiчныя i адлюстро?валi некаторыя этнiчныя асаблiвасцi кожнага з названага народа?. Напрыклад, назва “бужане” мае ярка акрэслены геаграфiчны характар i ?тварылiся ад назвы ракi Заходнi Буг. Бужане займалi тэрыторыю па нiжнiм i сярэднiм цячэннi ракi. Назва “крывiчы” паходзiць, вiдаць, ад назвы цэнтральнага горада зямлi, якiм было старажытнае Крэва, i тады iх трэба называць “крэвiчы”.