Крызіс ва Усходняй Германіі
Контрольная работа - История
Другие контрольные работы по предмету История
ад ФРГ ў 1957 г. па выніках рэферэндуму 1955 г. у лютым-чэрвені 1948 г. адбылося два раунды Лонданскай канканферэнцыя па германскаму пытанню, на якой упершыню не было сасавецкіх дэлегацыі, але затое ўдзельнічалі прадстаўнікі Бельгіі, Голландо і Люксембурга. Канферэнцыя прыняла рашэнне аб скліканні Устаноўчага сходу для выпрацоўкі канстытуцыі новага германскага дзяржавы. У той жа перыяд амерыканская администрацыя прыняла рашэнне аб распаўсюджванні плана Маршала на заЗаходняй акупацыйныя зоны Германіі. У пагадненні з гэтай нагоды агаворвалася, што адраджэнне эканомікі Заходняй Германія зяўляецца часткай плана еўрапейскага развіцця на прынцыпаміпахвіну індывідуальнай свабоды, свабодных устаноў, пабудове здаровых эканамічных умоў, трывалых міжнародных свямузей, забеспячэння фінансавай стабільнасці. Забяспечваліся ўмовы кантролю амерыканскіх спецыяльных органаў над ходам эканомической рэформы, зняцце мытных абмежаванняў нямецка-га рынку, працяг палітыкі дэманапалізацыі. За першы год рэалізацыі плана Маршала Заходняя Германія атрымала ад ЗША 2,422 млрд. дал (амаль столькі ж, колькі Вялікабрытанія і Францыя разам узятыя, і амаль у тры з паловай разы больш, чым Італія). Але паколькі частка германскай прадукцыі адразу начала паступаць у ЗША ў кошт пагашэння доўгу, то ў выніку на долю Германіі прыйшлася не самая буйная частка амерыканскай дапамогайкапуста - у агульнай складанасці каля 10% (6,7 млрд. марак).
Ключавой праблемай для разгортвання эканамічнай рэформы ў Германіі зяўлялася стварэнне цвёрдых грошай, ліквідацыя згубных наступствынасці гіперінфляцыі. У Эканамічным савеце яшчэ з 1947 г. працягвалася актыўная дыскусія прыхільнікаў стварэння цэнтралізаванага планавага ходаркі і манетарыстамі. Група экспертаў пад кіраўніцтвам Людвіга Эрхард падрыхтавала праект фінансавай рэформы, закліканай пазбавіцца ад огРомні масы абясцэненых грошай. Сам Эрхард лічыў, што правядзенне такой рэформы варта спалучаць з мерамі па актыўнаму стымуляванню праизводства і абароне найбольш уразлівых груп спажыўцоў, побач дапоўніных мер па стабілізацыі спажывецкага рынку і актывізацыі Потра-бительской і вытворчай матывацыі. Першапачатковыя прапановы амерыканскай адміністрацыі па правядзенні рэформы ва ўсіх чатырох зонах акупацыі да 1948 апынуліся нерэалістычныя, і меркаваныя мероприятия рыхтаваліся толькі ў межах Тризонии.
Грашовая рэформа ў заходніх зонах пачалася 20 чэрвеня 1948 г. афіцыйнынае суадносіны абмену было ўстаноўлена ў прапорцыі 10 рейхсмарокза адну, новую нямецкую марку (акрамя таго, кожны чалавек мог абмяняць 40 марак па курсе 1:1). Атрымаць на рукі можна было спачатку толькі 5% абменьваемся сумы. Пасля праверкі законнасці даходаў падатковымі ўладамі выдаючылось яшчэ 20%, затым - 10%. Астатнія 65% ліквідаваліся. Канчатковаяная квота абмену склала 100 рэйх-с марак за 6,5 нямецкіх марак. Пенсіі, заработная плата, дапамогі пералічвалі ў суадносінах 1:1. Усе старыя дзяржаўныя абавязацельствы анулявалі. Такім чынам, велізарная грашовая маса ліквідавалася. Зяўленне цвёрдых грошай знішчыла Чорны рынак і падарвала сістэму бартэрных здзелак.
Праз два дні пасля пачатку рэформы быў уведзены ў дзеянне пакет законаўдавальны актаў, якія адмяняюць цэнтралізаванае планаванне і вызвалялі цэнаўтварэнне. Але адначасова быў захаваны абмежавальны кантроль над цэнамі на транспартныя і паштовыя паслугі, асноўныя прадукты харчавання, жыллё. Рэгулярна публікаваліся каталогі так званых дарэчныных коштаў, якія ўлічваюць рэальныя выдаткі вытворчасці і разумную прыбыль. Была прынятая адмысловая праграма Кожнаму чалавеку для забяспечыцьвыпякання насельніцтва па зніжаных цэнах вузкай наменклатурай самых неабходных тавараў. Эрхард працягваў настойваць і на захаванні палітыкі па спыненні крайніх формаў манапалізму, развіцці сістэмы дзяржаўнайнага прадпрымальніцтва (прамога ўдзелу дзяржавы ў вытворчасці тое-варов і паслуг грамадскага значэння, у развіцці транспартнай, энергетычнай, інфармацыйнай інфраструктуры).
Падобны эканамічны механизм разглядаўся Эрхардам як сацыяльнае рынкавай гаспадарка, отвечакаў ў роўнай ступені інтарэсам грамадства і асобы.
Паспяховая эканамічная рэформа 1948 суправаджалася абвастрэннем палітычнай сітуацыі ў Германіі. Нягледзячы на ??наяўнасць звестак аб падрыхтокі абмену грашовых купюр у заходніх зонах (заходнія губернатары Офісацыяльна паведамілі савецкую бок аб маючай адбыцца рэформе толькі за два дні да яе правядзення, але аператыўныя дадзеныя дазвалялі прасачыць увесь ход падрыхтоўкі) СВАГ не распачала якіх-небудзь мер , папераджальных зявісяленне ва Усходняй Германіі масы абясцэненых старых марак, здольнай падарваць спажывецкі рынак. Праўда, закрытая яшчэ з 30 чэрвеня 1946 межзональная мяжа стварала пэўную перашкоду, але выключэннем воставался Берлін, падзелены на чатыры сектара. 24 Чэрвень савецкія войскі блакавалі Заходні Берлін, перапыніўшы усе паведамленне з заходнімі зонамі. Гэтая акцыя насіла ў большай ступені палітычны характар. Менавіта 24 чэрвеня ў савецкай зоне была ажыццёўлена ўласная рэформа, у ходзе якой на старыя маркі былі налепленыя асаблівыя купоны. Эканамічная небяспека прытоку грашовай масы з Захаду была, такім чынам, у значнай ступені знятая. Блакада ж Заходняга Берліна зяўлялася сродкам ціску на захадныя дзяржавы з мэтай прымусіць іх да саступак на перамовах. Вынік акцыі апынуўся адваротным.
Для выратавання насельніцтва Заходняга Берліна ЗША